Con mucho gusto

Word vooraf:

Als lerares Spaans zie ik dagelijks al de moeite en inspanningen die cursisten doen om zich de taal eigen te maken. Daarom ben ik erg nieuwsgierig naar hun gevoelens, emoties en ervaringen tijdens hun reis naar het

Spaans. Dit is de reden dat ik heel graag studenten aan het woord wil laten. Ik werd erg blij toen Lise-Lotte,

medeoprichtster van de facebookgroep “Hablar por los codos” (erop lospraten en

Spaans leren) ja zei op mijn verzoek om hier meer over haar Spaanse taalavontuur te vertellen.  

Voor Lise-Lotte is Spaans leren niet allen een doel, maar een reis vol mooie ervaringen. Ze geniet nl. van alles wat met Spaans en de landen waarop het

gesproken wordt te maken heeft: eten en drinken, muziek, boeken, films, enz. Ik vind dit erg positief en zeker bevorderlijk voor het leren. Laten we meer lezen over hoe Lise – Lotte Spaans  leert leeft 🙂

Mijn reden om Spaans te leren.

Ik ben Lise-Lotte en ik ben 50 jaar. Dit jaar ben ik 30 jaar getrouwd en wij hebben 2 kinderen, een zoon van 22 en een dochter van 24.

Als klein meisje ging ik met mijn ouders altijd op vakantie naar Spanje. Het land herbergt dus erg veel herinneringen aan mijn jeugd. Vroeger al wilde ik Spaans leren, maar het kwam er nooit van. Nadat in 2012 een oude bekende uit Spanje na 34 jaar weer contact met me zocht, besloot ik om op Spaanse les te gaan. Ik heb in eerste instantie les gehad van een lerares bij mij in de buurt. Het was erg leerzaam, maar door  persoonlijke omstandigheden moest ik stoppen met de lessen.

Na een jaar geen les meer te volgen kwam ik via internet in contact met Lourdes. Ik maak met enige regelmaat tekeningen en Lourdes had mijn werk gespot via facebook. Ze vroeg me voor haar een tekening te maken  waarin haar leven als Cubaanse Nederlandse uitgebeeld zou worden. Zo gezegd…..zo gedaan. Ik tekende voor Lourdes zoals ik me haar voorstelde, maar had haar nog nooit in levende lijven gezien. Toen ik de tekening persoonlijk ging brengen werd ik hartelijk ontvangen en onder het genot van een  kopje koffie, bleken we een echte klik te hebben. Ik vertelde haar van mijn passie voor Spanje en na wat over en weer gepraat besloot ik een proefles bij haar te nemen. Een week later zat ik bij haar in de les. Lourdes heeft me plezier gebracht door haar manier van les geven. Ik hoef niet zo nodig alleen uit een boek te studeren. Daar heb ik helemaal geen zin meer in. Bij Lourdes in de les wordt gegeten, gezongen, gelachen en geleerd. Precies dat wat ik nodig had om weer gemotiveerd te raken om te gaan leren.  Zo nu en dan help ik Lourdes met het organiseren van een workshop of iets dergelijks. Zo maakte ik een puzzeltocht waar studenten aan deel kunnen nemen en binnenkort staat er een workshop paella maken op de agenda.  Ik krijg energie van de lessen en krijg ruimschoots  de gelegenheid op mijn eigen manier te leren.  Die eigen manier betekend niet alleen leren uit de boeken. Ik ben vrij actief op facebook in een groep met allemaal mensen die Spaans leren. Soms teken ik en zet bij de tekeningen Spaanse woordjes. Op die manier kan ik het beter onthouden. Ik heb de taal instellingen van mijn computer veranderd naar Spaans, zodat ik woordjes ga automatiseren. Ook luister ik veel naar Spaanstalige muziek en kijk ik dagelijks een half uurtje naar de Spaanse telvisie. Om de paar weken ga ik met een aantal mensen een avondje uit eten en dan proberen we alleen maar Spaans te spreken. Vanzelfsprekend ga ik op vakantie naar Spaanstalige gebieden. Ik weiger om de menukaart in het Duits of Engels te lezen, wat soms tot verrassende gerechten op mijn bord kan leiden. Ik doe er dus veel aan om de Spaanse taal te leren. Het gaat stapje voor stapje, maar snel genoeg voor mij. Ook maak ik geregeld foutjes. Meestal liggen de Spanjaarden in een deuk en heb ik weer iets geleerd. Ik heb ook weleens de gedachten dat ik het nooit zal leren en dat ik er beter mee kan stoppen, maar ik vind iedere keer weer iets waardoor ik weer gemotiveerd raak. Wat ik zeker weet is dat ik het een verrijking vind om op latere leeftijd weer te leren. Het gaat niet meer zo makkelijk dan vroeger, maar het geeft me veel plezier. Ik ga er dus zeker weten nog even mee door.

Saludos Lise-Lotte