Día de los muertos, een feest om dierbare overledenen te herdenken en te eren.
In Engelssprekende landen viert men op 31 oktober het van oorsprong Keltische feest Halloween. In veel Spaanssprekende landen van Latijns – Amerika hebben we iets dat er een beetje op lijkt. De Día de los muertos is echter niet afgeleid van Halloween. Feest is wel – net als Halloween ook van oorsprong is geweest- een soort dodenherdenking. Vroeger, geloofde men namelijk dat op 31 oktober de geesten van alle gestorvenen van afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Men legde voedsel voor hen neer voor de deuren. Om echter de boze geesten af te weren droegen de Kelten maskers en probeerden er zo eng mogelijk uit te zien. Uit deze en andere oude gewoontes is Halloween ontstaan zoals we die vandaag kennen. Later werd door de Katholieke kerk 1 en 2 november gekozen om resp. alle heiligen en alle zielen te herdenken.
Alfeñiques, typische dia de los muertos suikerfiguurtjes.
De “dag van de doden”
(Spaans: Día de los Muertos) is een Mexicaanse feest- en herdenkingsdag. Het vindt elk jaar plaats op 1 en 2 november, dus op Allerheiligen en Allerzielen. In mindere mate wordt het ook in de rest van Latijns-Amerika, de Verenigde Staten en de Filipijnen gevierd.
Graven versieren op dia de los muertos
Deze feest komt soms op buitenstaanders onterecht vreemd en luguber over. En dat terwijl de bedoeling juist heel positief is: men herdenkt en eert de dierbaren die overleden zijn. De Dag van de Doden staat vermeld op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van UNESCO.
Herkomst van de ‘Día de los muertos’
De Dag van de Doden vindt haar oorsprong in de tradities van de Meso-Amerikaanse indianenvolkeren. Voor
Bij het graf van de dierbare overledene(n)
onder anderen de Azteken, Maya en Purépecha was het gebruikelijk de voorouders en dus de doden te vereren. Men bewaarde schedels en stelde deze tijdens rituelen tentoon om dood en wedergeboorte te symboliseren. Deze dag werd gevierd in de negende maand van de Azteekse kalender, begin augustus en duurde de rest van de maand. De festiviteiten waren gewijd aan de godin Mictecacihuatl, de ‘dame van de doden’.
Na de komst van de Spanjaarden werd de viering van de dag verplaatst naar Allerheiligen en Allerzielen en werd het geassimileerd door het christendom.
Viering
Men gelooft dat de zielen van kinderen op 1 november terugkeren naar de aarde, en die van volwassenen op 2 november. Gedurende het hele jaar bereidt men zich voor op het festival, men verzamelt goederen om ze
Pan de muertos, brood voor de dag van de doden.
aan de doden te offeren.
In de periode rond de dag van de doden maakt men graven van dierbaren schoon en versiert deze. Ze bezoeken de graven van dierbaren en er wordt er voedsel en drank geofferd. Na afloop eet en drinkt men het vaak zelf op, omdat men gelooft dat de zielen van de doden de ziel van het voedsel tot zich hebben genomen. Ze gaan er dan ook vanuit dat het voedsel geen voedingswaarde meer heeft. Sommige families bouwen bovendien altaren in hun huis. In een altaar mag geen voedsel en water ontbreken en dingen die de overledene leuk vond. Men
Cempasúchil bloemen zie je op elk altaar voor de doden in de Día de los muertos.
versiert zo’n altaar met kaarsen en met prachtige oranjekleurige cempasúchil bloemen.
Sommigen schrijven calaveras, korte gedichten waarin de spot wordt gedreven met grafschriften van vrienden. Sommige kranten publiceren calavera’s van beroemdheden, met karikaturen van skeletten. Schedels zijn een veelvoorkomend symbool op deze dag.
Altaar voor de doden
La Catrina
zie je overal tijdens de ‘Día de los Muertos”. Het is een grappig skelet gekleed als deftige dame. La Catrina o calavera garbancera is een in 1913 door de Mexicaanse illustrator José Guadalupe Posada gemaakte zinken ets. Tegenwoordig is dit werk een symbool voor de Dag van de Doden op 1 en 2 november. Van origine is de ets een satire op vrouwen uit de elite gedurende het
La Catrina
Porfiriaat, de dictatuur van Porfirio Díaz.
La Catrina was onderdeel van Posada’s calaveras, een serie van humoristische afbeeldingen van contemporaine figuren afgebeeld als skeletten. Het woord catrina is de vrouwelijke vorm van catrin, wat elegant betekent. De skelet, met de sierlijke, eigentijdse hoed, was bedoeld om uit te beelden dat de rijken en modieuzen, ondanks hun pretentieuze ideeën van importantie, net zo ontvankelijk zijn voor de dood als ieder ander mens.
Hier heb je een grappig liedje over een aantal ondeugende skeletten die graag lol willen maken. Het is ideaal voor beginners, om de getallen van 1 tot 12 te leren, maar ook hoe je hele uren in het Spaans zegt, en misschien om nieuwe werkwoorden te leren, want de skeletten doen steeds weer iets anders :-). Heb je kinderen? Dan zullen ze zeker veel plezier aan dit liedje hebben.
Een kort filmpje over de Día de los Muertos in Mexico.
bron: wikipedia.
Con mucho gusto 